Wat ziet u als u in de spiegel kijkt?
,,Ik zie een vrolijke optimist. Iemand die positief naar de wereld kijkt. Zakelijk gezien ben ik iemand die chaos en reuring nodig heeft, een baan van 9 tot 5 zou niets voor mij zijn.”

Hoe leerde u Arjan kennen?
,,Dat was op de middelbare school, het Willem de Zwijger College in Papendrecht. We leerden elkaar kennen op het schoolplein. Daarna hebben we allebei een eigen route gevolgd. Ik heb atheneum gedaan en ging daarna naar de Hogere Hotelschool. Arjan wilde juist zo snel mogelijk de keuken in, ging koksopleidingen doen en doet nog altijd mee aan Europese kokswedstrijden. Maar we hebben altijd contact gehouden en zochten elkaar van tijd tot tijd op. Hij was de eerste aan wie ik dacht, toen de kans voorbij kwam op deze plek.”

Hoe houdt u dat vol?
,,Het klinkt misschien cliché, maar het voelt heel vaak niet als werk. Ik ben bezig met mijn passie en mijn hobby, dat maakt echt een verschil. En ik moet ook toegeven dat het wel heel anders is als het voor je eigen zaak is, waarin nog zoveel groei zit. Ik zou dit nooit voor een baas doen.”

Houdt u wel tijd over voor een privéleven?
,,Onlangs ben ik met een groep vrienden op vakantie geweest. Een mannenweek snowboarden, heerlijk. Daar maken we allemaal tijd voor. Ik zie bij mijn vrienden dat er veel gaan trouwen en kinderen krijgen. Maar dat zie ik bij mij nog niet zo snel gebeuren. Op dit moment is mijn werk mijn kindje. Een relatie heb ik niet en dat zal in elk geval komende periode wel zo blijven. Een vrouw moet wel heel gek op mij zijn wil ze het nu, in deze drukte, met me uithouden.”

U bent ook weer terug verhuisd naar Papendrecht.
,,Ja klopt, ik had nooit verwacht dat ik hier weer terug zou komen, maar nu woon ik weer bij papa en mama op de zolder. Al het geld gaat nu naar de zaak toe.”

Dat was zeker wel wennen?
,,Dat valt mee, zo vaak ben ik niet thuis. En ik moet toegeven dat er veel voordelen aan zitten: mijn overhemden zijn gestreken, mijn bed wordt opgemaakt. Dat zijn dingen waar ik echt niet de tijd voor zou nemen, als ik nu op mezelf zou wonen.”

Wat vinden uw ouders van het restaurant?
,,Ze zijn erg trots op me. Er zijn vroeger veel momenten geweest waarop ze het niet makkelijk met me hadden. Ik heb, laten we zeggen, stevig gepuberd, was eigenlijk gewoon een pokkejoch. Veel feestjes, altijd weg, experimenteren. Ik heb de grenzen opgezocht. Maar uiteindelijk kwam het allemaal goed toen ik op de Hotelschool begon en erachter kwam wat ik écht graag wilde doen. Mijn ouders zijn altijd achter me blijven staan en helpen me nu ook veel. Daar ben ik ze heel dankbaar voor.”

Wat zijn uw ambities voor de Ertepeller?
,,We willen een groot regionaal begrip zijn. Het restaurant gaat al hartstikke goed, de bistro heeft wat geschommeld maar is nu ook stabieler. Dat moeten we vasthouden. We hebben al een paar mooie prijzen behaald, zoals de prestigieuze Bib Gourmand van Michelin. Een ster zou fantastisch zijn, maar niet de eerste ambitie. Doorgroeien, nóg sterker worden en daarbij altijd onze gasten tevreden houden. Dat willen we.”

U werd onlangs verkozen tot beste gastheer van Nederland. Trots?
,,Ja, zeker. Vooral omdat de winnaar werd gekozen door vakgenoten. De prijs heb ik ook te danken aan Arjan, want ook het opstarten van onze onderneming, in deze tijd en op jonge leeftijd, werd geroemd. Daar hadden ze respect voor.”

En wat maakt u een goede gastheer?
,,Ik denk dat het kernwoord oprechtheid is. Iedereen kan met een glimlach een kopje koffie neerzetten. Maar warmte, iemand zich welkom laten voelen, nét dat extra stapje zetten voor je gasten, dat maakt een goede gastheer. Wij willen echt een totaalbeleving aanbieden en onze gasten in de watten leggen. Dat versterkt de beleving van de gerechten. En dat is iets waar ik als gastheer ook echt van kan genieten.”