Drechtse debutant

Wat een geweldige plek, dit knooppunt van drie drukke rivieren! Vijf jaar geleden keken we vanuit Dordrecht op de Merwede, Oude Maas en Noord, nu zitten we aan de overkant in Papendrecht.

Juist vanwege de bijzondere locatie pal aan het water verrezen hier de afgelopen jaren peperdure appartementen. Voor het uitzicht alleen al willen Drechtenaren fors betalen. De penthouses doen gemakkelijk een miljoen plus!

De nieuwe stek voor gefortuneerde babyboomers was voor Arjan Kuipers en Mark van den Berg een belangrijke reden om onderin zo’n appartementencomplex een restaurant te beginnen. Een half jaar geleden opende De Ertepeller de deuren.

Kuipers verdiende als kok zijn sporen in Solo, De Gieser Wildeman, De Limonadefabriek en De Hoefslag, terwijl Van den Berg na de Maastrichtse hotelschool zich bij diverse Hiltons als manager en gastheer bekwaamde. Een jong koppel met potentie.

De zaak, vernoemd naar Papendrechtse handelaren in doperwten, is verdeeld in een bistrogedeelte en het specialiteitenrestaurant. Wij kiezen voor de laatste optie en krijgen meteen een paar voorbeeldige amuses zoals kroepoek van zeewier met bouchotmossel en tom yam-crème.

Van de met zorg samengestelde wijnkaart – zowel chef als gastheer hebben het hoogste wijnbrevet – bestellen we de Zuid-Afrikaanse Chenin Blanc ’Sybrand Mankadan’ 2014 van Teddy Hall. Een alleskunner die Kuipers’ viergangendagmenu gaat begeleiden.

De steak tartaar van Holstein runderhaas is (uiteraard) met de hand gehakt en gevuld met een stukje gerookte ganzenlever en balsamico-uitjes. Daarbovenop een iets te royale klodder hollandaise, maar daar zeuren we niet over. Prima voorgerecht.

Dan gaan we op de conventionele toer. Perfect gegrilde coquilles (halfrauw van binnen) met de beste beurre blanc van het jaar. Hoe kan een kok van slechts 28 jaar zo’n mooie, klassieke beurre blanc maken? Het geheim zit in de kelder. Daar assisteert oude-rot-in-het-vak Jan Klein. Na sluiting van diens sterrenrestaurant De Hermitage zorgt de inmiddels 67-jarige chef voor de sauzen en andere basiselementen van de Franse keuken.

Neem de wilde eend van tafelgenote. Net als kalfsvlees moet je daarmee iets doen, anders wordt het saai. De Fransen voegen sinaasappel toe, de Chinezen hoisin, maar Kuipers kiest voor een ander contrast: de zachte neutrale filet naast de aardse smaak van confit (het boutje). Voeg daaraan de zwaar ingekookte saus van Klein als bruggetje toe en je bent klaar. Bravoure ontmoet ervaring.
Met mijn poussin en kreeft wordt het wat lichtvoetiger. Hier heeft Kuipers weer de volledige regie. De mals gebakken piepkuikenborst in combinatie met kort aangezette kreeft in een lichte kreeftensaus is subliem. Vooral dankzij de frisse toon van rabarber en komkommer.
Het door de chef geadviseerde glas Enate 234 Chardonnay 2014 sluit er naadloos bij aan. Alleen jammer dat de sommelier er maar twee vingers van inschenkt. Een verbeterpuntje.
Wat absoluut geen correctie behoeft, is het dessert. Komkommer en aloë vera zijn niet alleen goed voor de huid, je kunt er kennelijk ook toetjes van maken. Samen met hangop, sorbet van kafferlimoen en bronzen venkel voor een lichte anijstoets een wereldse afsluiting. Hebben we vanavond de beste beurre blanc van het jaar te pakken, dan geldt dat al helemaal voor het dessert.
We hopen van harte dat De Ertepeller zich zo verder ontwikkelt. De drie T’s voor deze Drechtse debutant moet dan ook als aanmoediging worden gezien. Hier gaan mooie dingen gebeuren!